Κυνήγι με Λεοπαρδάλεις στη Κύπρο

(W. Von Boldensele το 1333 αναφέρει..) 

Σύμφωνα με πολλές πηγές αλλά και με μαρτυρίες περιηγητών, το κυνήγι αποτελούσε μια από τις κυριότερες και σημαντικότερες ασχολίες, καθώς και «απολαύσεις» των βασιλιάδων και των ευγενών της μεσαιωνικής Κύπρου. Η θήρα, ιδιαίτερα το κυνήγι με γεράκια, για τους Φράγκους ευγενείς φαίνεται να αποτελούσε περισσότερο ψυχαγωγικό άθλημα, παρά μια δραστηριότητα ενταγμένη στο εμπόριο και την οικονομία του βασιλείου, σε αντίθεση με τη βενετική οικονομική πολιτική (Νικολάου-Κονναρή 2010, 12).

Για το κυνήγι σπαταλούσαν τεράστια χρηματικά ποσά για τη διατήρηση μεγάλων αριθμών κυνηγετικών σκυλιών, γερακιών (φαλκόνια όπως αναφέρονται από τους χρονογράφους) και λεοπαρδάλων, που χρησιμοποιούνταν κατά των αγρινών (Παυλίδης 1993, 101; Παταπίου 2011, 2).

Τα ζώα αυτά εκπαίδευαν και φρόντιζαν στρατιές υπηρετών, κάτι το οποίο στοίχιζε πολύ στους ευγενείς. Τα χρήματα αυτά, φυσικά προέρχονταν από τον αδιάκοπο ιδρώτα των φτωχών Κυπρίων, που εργάζονταν νυχθημερόν ως δουλοπάροικοι στα κτήματα των φεουδαρχών (Παυλίδης 1993, 101). Το κυνήγι αφθονούσε στο νησί και εκτός από τους άρχοντες και ευγενείς, κρέας από κυνήγι είχε την ευκαιρία να καταναλώνει και ο απλός λαός, συμπληρώνοντας έτσι τις ανάγκες του σε ζωική πρωτεΐνη. Αγρινά, αγριογούρουνα, λαγοί, πέρδικες και άγρια πουλιά απαντούσαν στα δάση του νησιού και αποτελούσαν θηράματα κυνηγιού (Παταπίου 2011, 59).

Πολλοί επισκέπτες του νησιού κατά τον μεσαίωνα αναφέρονται στο κυνήγι και μας παρέχουν αρκετές πληροφορίες. Ο Γερμανός Ludolpus Von Suchen (Λουντολφ φον Σουχέν) το 1340 αναφέρει: «..Υπάρχουν στην Κύπρο άγρια κριάρια που δεν ανευρίσκονται σε άλλα μέρη του κόσμου. Αλλά συλλαμβάνονται με λεοπαρδάλεις, δε μπορούν να πιαστούν με κανένα άλλο τρόπο. Και στην Κύπρο οι πρίγκιπες, ευγενείς, βαρώνοι και ιππότες είναι οι πλουσιότεροι στον κόσμο.. Αλλά τα ξοδεύουν όλα στο κυνήγι.. Κάποιος ευγενής είχε δέκα ή έντεκα εκπαιδευτές γερακιών με ειδικό μισθό και επιδόματα..».

Τα άγρια κριάρια που αναφέρει είναι φυσικά τα αγρινά, ενώ αξίζει να ειπωθεί ότι οι εκπαιδευτές των κυνηγετικών γερακιών, αναφέρονται ως γερακάρηδες από το μεσαιωνικό χρονογράφο Λεόντιο Μαχαιρά. 

Ο W. Von Boldensele (Βίλχελμ φον Μπολντενσέλ, 1333) επίσης αναφέρει:

«..Στα βουνά της Κύπρου υπάρχουν άγρια πρόβατα, με τρίχωμα παρόμοιο εκείνου των αιγών και των σκύλων, τα οποία λέγεται ότι δε βρίσκονται πουθενά αλλού. Είναι ένα πολύ γρήγορο ζώο και το κρέας του είναι πολύ καλό και γλυκό. Όταν είχα βγει για κυνήγι είχα δει μερικά που συνελήφθησαν από σκύλους και ειδικά από τις εξημερωμένες λεοπαρδάλεις της Κύπρου..».

Τέλος, ο Τσέχος Oldrich Prefat που επισκέφθηκε το νησί το 1546 αναφέρει ότι πληροφορήθηκε ότι στο νησί υπήρχαν διάφορα είδη άγριων ζώων για κυνήγι, μεταξύ των οποίων τα αγρινά και τα ελάφια (Παταπίου 2011, 37).

-----------------------------------------

Από τη διατριβή Βαρβάρας Γιάγκου.